Attentie single mannen van Nederland, België en daarbuiten.
Ik ga nu iets zeggen tegen jullie waarmee ik letterlijk met een baksteen jullie glazen ruiten ingooi.
Als je denkt dat ik, MadDoc, de jongste instructeur van de Dating Doctors, geboren ben als een natural met vrouwen versieren dan heb je het helemaal bij het verkeerde eind. Misschien zijn onze nieuwe instructeurs CoolDoc en RoughDoc geboren ‘players’, maar ik ben dat zeker niet.
Begrijp me goed. Dat ik nu in verscheidene landen een aantrekkelijke minnares heb is niet iets waar ik vroeger standaard mee wakker werd. Dat ik nu aan ‘cherry picking’ doe en alleen met de mooiste vrouwen een interactie aanga, wil niet zeggen dat ik dat altijd al deed. Integendeel… ik schaam me wel een beetje maar ik heb daadwerkelijk toen ik nog maar net vrouwen leerde versieren gezoend met een slagschip.
Je weet wel… een vrouw zo rond als een tonnetje waar je alleen mee wilt slapen als je 10 bier op hebt. Herken je dit?
Gelukkig ben ik niet de enige. Ik luisterde vandaag naar een gesprek van Swinggcat (auteur Real World Seduction en meester versierder) over hoe hij vrouwen benadert. Hij gaf toe dat hij een aantal jaar terug heeft geslapen met zo’n trol van een vrouw. Dat was voor hem het moment dat hij besloot: “En nu is het genoeg! Dit pik ik niet langer!”
Het is grappig maar we hebben allemaal zo’n moment nodig dat we wakker geschud worden. We hebben allemaal een plotselinge realisatie nodig dat wat we momenteel doen, niet de beste oplossing is.
Stel je eens voor dat je de komende 10 jaar vrouwen op precies dezelfde wijze benadert als nu. Hoeveel vrouwen heb je na die 10 jaar in bed gekregen? Drie? Acht? Twaalf, als het mee zit?
Geef eerlijk antwoord. Daar begint het namelijk mee.
We zijn altijd trots op de clienten die WEL op onze workshops komen. Of dit nu een reguliere workshop te Rotterdam is, of het kerst seminarie te Antwerpen (http://www.succesmetvrouwen.be/). Deze mannen hebben tegen zichzelf gezegd dat ze willen veranderen. Dat doet mij deugd, want bij zelf-acceptatie begint zelf-realisatie.
Ik wil nog één ding met jullie delen. Voor mij is mijn transformatie tot meester versierder gelukkig niet begonnen met het verleiden van een lelijke vrouw. Wat voor mij insloeg als donderslag bij heldere hemel was mijn allereerste ‘cold approach’.
Er was eens een jongere MadDoc die vier jaar terug in de tijd leefde. Jonge MadDoc had nog niet zo’n succes met vrouwen. Vrouwen die hij aansprak, vertelden hem keer op keer onder vier ogen… dat het niet zo’n goed plan was om überhaupt nog avances te maken.
Het moed was jonge MadDoc als het ware in de schoenen gezakt. Heel zijn school en studententijd heeft jonge MadDoc dan ook zonder echt vrouwelijk contact doorgebracht. Seksueel contact bedoelen we daarmee. Leeg. Niets. Nakkes. Nada.
Jonge MadDoc heeft zelfs een jaar Latijn gevolgd omdat daar een leuk meisje in de klas zat, die verliefd was op de grootste sukkel van de klas. Nu weet ik trouwens waarom – hij had schijt aan alles en iedereen. Hij was een ‘badboy’ maar had wel altijd een lach op zijn gezicht. Anyway, jonge MadDoc werd door deze vrouw totaal niet opgemerkt.
Stel je voor… het meest eenzame moment in je leven… misschien is dat nu, misschien was dat kort geleden voordat je vrouwen versieren serieus op ging pakken… en maak dat moment 10x zo eenzaam. Dat was ongeveer de situatie van jonge MadDoc.
Op de zoveelste regenachtige dag begaf jonge MadDoc zich naar de universiteit. Hij stapt wederom de trein in… om even later wederom weer over te stappen op de metro… om daar weer oude vrienden tegen te komen wiens verhalen hij al honderdduizend keer had gehad… ‘vrienden’ en ‘contacten’ die nergens heen gingen met hun leven, als je wilt.
Deze dag was er echter iets aan de hand. Jonge MadDoc had namelijk een oogje op een meisje dat aan het einde van de metro stond. Het was een bescheiden meisje. Ze was brunette. Verder was ze niet al te groot. Tevens had ze een piercing door haar neus en droeg ze nette kleding met een tikkie street / skatewear.
Het gesprek van de twee vrienden ging onverhinderd door. Bla bla bla bla bla. Het deinen van de rijdende metro ging ook onverhinderd door. Verlegen als dat jonge MadDoc toen was, keek hij weg van het meisje. Ze mocht namelijk niet weten dat hij haar wel zag zitten.
Om eerlijk te zijn. Wat ik werkelijk dacht op dat moment: “Ze mag niet weten dat ik haar leuk vind en dat ik misschien wel met haar naar bed wil.”
Daar heb ik het gezegd!
Alle mannen zijn hetzelfde. So-what. Vrouwen willen evenveel of misschien wel meer seks dan een man wil. Maar goed. Dat wist ik toen niet. Vier jaar terug kreeg ik knikkende knieën van het woord seks. Ik moest namelijk altijd goed ‘verbergen’ dat ik toentertijd nog maagd was.
Ik voelde in mijn maag een raar gevoel. Ik wist het niets te plaatsen maar het gaf me wel een soort onrust die aanspoorde om iets te doen. Wat wist ik niet. Maar dat er iets moest gebeuren, voelde ik intuïtief aan.
Hoe het ook zij ik voelde dat ik iets tegen deze vrouw moest zeggen voordat ze voorgoed uit mijn leven was verdwenen. Ik voelde dat ik ditmaal NIET mijn ‘kans’ voorbij liet gaan. Ik was het toen echt zat dat ik altijd erbuiten lag.
De zenuwen stapelden zich op. Ik begon allerlei doemscenario’s in mijn hoofd af te spelen. Wat als ze mij nu niet leuk vind? Wat als heel de metro mij uitlacht? Wat als ik niet weet wat te zeggen? Wat als ik wel wat weet te zeggen, maar daarna niet meer weet wat te zeggen? Wat als ze me negeert? Wat als ik het mis heb? Wat als ik te veel laat blijken dat ik seks met haar wil? Wat als… wat als… o jeetje wat als?!?!?
De moed zakte me in de schoenen. Ik keek nogmaals naar de vrouw… en ze keek ook naar mij. Kort hadden we oogcontact. Zij sloeg haar ogen neer. Ik keek zenuwachtig weg. Ik dacht bij mezelf: “Shit. Nu heeft ze me gezien. Ik moet nu wel wat doen. Maar wat? Als ik op haar af stap dan zullen mijn vrienden zien dat ik vrouwen leuk vind!”
Je gelooft het of je gelooft het niet. Jonge MadDoc dacht echt heel anders dan hoe MadDoc nu denkt. Nu is MadDoc veranderd. Ik heb mijn overtuigingen verbeterd (http://www.zelfvertrouwen-met-vrouwen.nl/) en ik ben mijn gedrag gaan veranderen. De eerste stap van deze gedragsverandering maakte ik toen in die metro.
De metro stopt bij de halte van de universiteit. Het belletje ging en de deuren opende zich. Zo stijf als dat ik van de zenuwen was, zat ik nu iene-miene-mutte te spelen tussen mijn vrienden en de vrouw. Moest ik bij mijn vrienden blijven? Of moest ik de vrouw aanspreken? Moest ik kiezen voor comfort en saaiheid? Of moest ik kiezen voor afzien en mentale pijn, en superspanning doorstaan?
Ik twijfelde in een paar seconden nog zoveel dat ik nu niet meer weet wat er door mij heen ging. Het enige wat ik wist dat ik me nu zo in de shit voelde, dat ik dacht dat ik beter op de vrouw af kon stappen dan dat ik bij mijn vrienden bleef. Ik moest van mezelf de afwijzing incasseren.
(Grappig he. Dat ik vroeger uitging van afwijzing? Ik kan er nu wel om lachen. Begrijp goed dat het toen totaal niet om te lachen was. Herkenbaar voor veel mannen die nu meester versierder zijn geworden.)
Ik zei mijn vrienden gedag. Ik vertelde ze dat ik ‘even iets moest doen’. Ze keken me even kort raar aan, maar lulden toen weer verder over de saaie dingen waar ze altijd al over hadden gepraat. Ik was ze daarna direct uit het oog verloren.
Mijn oog en gedachten waren gefixeerd op de vrouw. De brunette was 1 deur eerder uitgestapt, dus ik moest hollen wilde ik nog wat kunnen zeggen. Over 15 meter gaat de helft van de mensen naar links en de helft naar rechts. Daar zouden onze wegen sowieso elkaar scheiden.
Nog steeds even zenuwachtig wurmde ik me gehaast door de menigte obstakels heen. Ik werd helemaal nerveus van al die massa’s grijze muizen die me ineens erg in de weg stonden. De vrouw leek wel onbereikbaar… maar het was me toch gelukt.
Ik krabde nog een keer in mijn nek, hield nog een keer mijn schouders op en probeerde de meest gemaakt glimlach op te zetten die ik op mijn gezicht kon toveren. Ik slaakte een zucht en mijn hart bonsde in mijn keel. Vier meter… drie meter… twee meter… shit… wat nu… een meter… WAT MOET IK ZEGGEN?!?
Ik zag.
Een vrouw.
Ik zag.
Ze had een opvallende tas.
Ik dacht.
Ik mag haar niet zeggen dat ik haar leuk vind. (Dit was mijn beperkende gedachte, jongens! Wij leren je in onze workshops waarom je dit juist wel tegen haar moet zeggen.)
Ik gebruikte dezelfde logica die me altijd 10en op tentamen bezorgde maar nooit 10en in de slaapkamer.
Jonge MadDoc logica: Als ik niet van mezelf mag zeggen dat ik haar leuk vind, en ik zie dat zij een opvallende tas heeft, dan zeg ik maar dat ik haar tas leuk vind.
Ik liep naast haar en dacht verder voor zover ik dat nog kon.
Ik kon twee dingen doen. Of doorlopen en haar niet meer zien. Of haar op de schouder tikken en zeggen dat ze een leuke tas had.
Ik keek voor me uit. Trap. Grijze muizen. Links of rechts. Game over. Alles voor niets geweest.
Ik gluurde naast me. Vrouw. Brunette. Kans op afwijzing. Grote kans op blunder. Kans op dat over 15 meter alles voorbij is. Met het verschil dat ik het in ieder geval had gedaan.
De tijd vertraagde en ging tegelijkertijd zo snel. Mijn emoties gierden door mijn lichaam. Hierdoor weet ik nog precies wat er gebeurde (en zij vandaag de dag ook nog steeds).
Ik tikte haar op de schouder, sprak haar van zij aan terwijl ik naast haar liep. Ik zei: “Sorry dat ik je zo onderbreek… maar ik vind dat je een leuke tas hebt.”
WAT EEN OPENINGSZIN IS DAT? Ik kon mezelf door de voet schieten, zo shitty voelde ik me.
Ik had het idee dat ieder moment ik:
- of een knal voor mijn gezicht kreeg
- of een totale blunder maakte en ik het op een rennen moest zetten
- of ze mij niet gehoord had en ik voor paal stond
- of er zou iets nog gebeuren dat nog veel traumatischer was
Ze zei zachtjes: “Oh… haha… dankjewel. Ja ik vond hem zelf ook wel leuk.”
Het ijs was gebroken. Ik werd onthaald met een warm gebaar. Het leek alsof mijn wereld instortte. Ik had haar vriendelijke reactie totaal niet verwacht.
Nieuwsgierig als ik was geworden zette ik het gesprek voort. Ik weet niet meer wat ik toen zei, maar het zal vast gaan over waar zij werkte of studeerde, en waar ik werkte of studeerde.
We liepen naar het punt van wederzijds uitsluitsel. Hier kwam de test. Wordt het links af, het land der stervelingen of rechtsaf het land der onbekenden?
Verbazingwekkend genoeg ging zij rechtsaf maar deed ze iets totaal heel onverwachts. Ze stopte. Heel braaf stopte ze, en wachtte ze op mijn reactie. Ik stamelde wat woorden uit maar ik kan me nog 1 ding herinneren als dag en nacht.
Haar pupillen waren zo wijd dat ik er in verzoop. Ik voelde dat ze zich enorm tot me aangetrokken voelde. Een gevoel waar ik totaal niet bekend mee was. Ik vond het maar eng. “Vrouwen die je WEL mogen… bestaat dat?” dacht ik toen.
Ze keek me aan en ik keek haar diep in de ogen. Ik was zeker een kop groter dan zij was. Onbekend als dat ik was met het ‘gevoel’ dat ik kreeg van dat oogcontact ging ik alleen maar meer stamelen. Ik dacht bij mezelf: “Shit… ik moet nu iets zeggen want er is hier echt iets aan de hand. Als ik nu niet iets goed zeg dan verknal ik het en zal ze mij niet meer leuk vinden.”
Ik had die ochtend een camera en een statief bij me. Waarom weet ik niet, maar ik ging iets filmen op de studievereniging die avond. Het kerstdiner of zo. Ik vertelde daar maar wat over.
Al die tijd stond zij stil, keek zij mij diep in de ogen. Verlangend. Ze verlangde naar een succesvolle pickup. Ik voelde het gewoon. Ze was in trance, volledig van haar stuk gebracht door mijn benadering. Waarom wist ik niet. Ze vond me leuk, en ik vond haar leuk. Geen woord dat er echter over sprak.
Na een halve minuut deze bekende Doggy Dinner Bowl Look te hebben gehad (lees Speed Seduction van old-skool Ross Jeffries), gooide ik er nog wat stompzinnigs uit als “Nou ik spreek je nog wel misschien. Ik moet nu naar college. Oh… uhm… wat is je nummer?”
Ik realiseerde me namelijk dat ik zonder enig contactmiddel nergens zou zijn geweest.
Haar nummer gaf ze niet. Wat ze me wel gaf was wat ik steeds uitstraalde naar haar. Onzekerheid, gebrek aan zelfvertrouwen. “Een volgende keer misschien…” zei ze en ze vertrok weer.
Vraag jezelf nu eens af. Hoe vaak heb jij wel niet een vrouw benaderd, om even later te ontdekken dat het allemaal voor niets was? Hoe vaak heb jij een vrouw aangesproken, om vervolgens een blauwtje op te lopen? Hoe vaak ben jij wel niet afgewezen door een vrouw?
Misschien denk je… waarom is deze ‘afwijzing’ dan zo spannend om over te vertellen.
Welnu. Dit was omdat haar reactie zo BUITEN mijn denkkader lag, dat ik het gewoon met geen mogelijkheid begreep. De jonge intelligente MadDoc begreep gewoon iets niet. Dat was onmogelijk, dacht ik toen bij mezelf. Het gaf mij een uitdaging.
“Dit moet ik tot op de bodem uitzoeken. Hoe kan het in hemelsnaam dat een vrouw door mij binnen 15 seconden in volledige trance geraakt? Wat is er hier aan de hand dat ik niet weet?”
Dat moment. Mijn beste vrienden. Dat moment was voor mij het begin aan het avontuur der Dating Doctors. Dat punt in mijn leven (toen was ik nog maagd) heeft mij geïnspireerd om niet de bijl er bij neer te leggen. Dat punt in mijn leven heeft mij doen motiveren om met vrouwen aan de slag te gaan.
Dat ik haar die avond heel toevallig wederom tegenkwam op het station NA de opnames die ik moest maken, en dat ik haar toen ook weer na enig twijfelen had aangesproken, dat was bijzaak.
Ik zei tegen mezelf: “MadDoc. Dit ga jij even goed uitzoeken en begrijpen. Je gaat voor eens en altijd een halt toebrengen aan dat saaie leven zonder vrouwen. Je gaat uitzoeken hoe vrouwen versieren werkt. Je gaat uitzoeken wie er heel erg goed in zijn, en van wie je kunt leren. Misschien kun je er niet op promoveren (toch wel, red.) maar je kunt er wel wat meer bereiken: een nieuw leven.”
Beste mannen. Die vrouw maakte voor mij het verschil. Seks hebben we niet gehad. Een hoop andere dingen wel. Ik maakte uiteindelijk de ene na de andere fout. Wist ik veel dat er een systeem was waarmee vrouwen als een blok voor je vallen.
Ik had nog nooit gehoord dat het mogelijk is om vrouwen versieren te leren. Ik wist niet dat je een aantal minnaressen in het buitenland er op na kunt laten. Ik wist niet dat vrouwen staan te springen om trio’s en wilde seks. Al die dingen die we nu meemaken op Dating Tour – dingen die voor jou misschien nog als een sprookje klinken – kon ik toen niet behappen. Het lag te ver buiten mijn realiteit.
Gelukkig heb ik toen gekozen voor de rode pil.
De Dating Doctors pil.
Neem jij ook je medicatie in?
Deze heb je zeker nodig. Want we vliegen ditmaal naar Miami, Florida. Zie http://www.datingdoctors.nl/DatingTour voor de details en de foto’s van het bubbelbad waar jij straks met een lekker wijffie in ligt te chillen.
Kom op Doctors bezoek. Wij schrijven het je voor. Je doet jezelf er goed aan. Je komt terug als een nieuw mens. Misschien kom je nog wat andere celebraties tegen daar op het strand (Lindsey Lohan bijv. of meester versierder Mystery).
Jij weet wat het beste voor je is. Ik wil je daarom geen enkele keuze opdringen. Wat ik wil is dat je weet dat ik ook een sukkel met vrouwen was. Vier jaar geleden bakte ik er niets van. Misschien boek jij momenteel ook nog maar weinig succes met vrouwen.
Zit jezelf niet langer in de weg. Houd het plezier niet langer van je vandaan. Ga onder professionele begeleiding van 5 Dating Doctors* er op uit om vrouwen te leren versieren. Na 5 dagen zul je een beter mens zijn. Dat garanderen wij jou.
De link:
http://www.datingdoctors.nl/DatingTour
http://www.datingdoctors.nl/
Tot straks.
Doei,
MadDoc
© Dating Doctors v.o.f.
DatingDoctors.nl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten