We zaten aan een klein tafeltje in een fantastische broodjeszaak ergens in het centrum van Groningen. Tegenover mij zat M., daarnaast zat haar broer en achter mij zaten twee vrouwen. Die middag was ik met M. en haar broer op boekenjacht geweest vanwege een schoolopdracht. We hadden de jacht nu achter de rug en besloten om iets te gaan eten. De smalle zaak was nu bomvol met voornamelijk studenten waardoor het nogal luidruchtig en bepakt was.
Een paar keer keek ik naar de twee vrouwen die achter mij zaten. Door hun gelijkenis waarschijnlijk zusjes en ergens begin twintig. En knap. Eigenlijk werd ik een potje niet goed van die knappe koppies. Bij de tweede keer dat ik keek merkten zij mij op. Uit het oogcontact kon ik opmaken dat er nu wederzijds interesse in het spel was.
In mijn onderbuik voelde ik onmiddelijk een spanning en wist dat ik hier iets mee ging doen. Met een half oor luisterde ik naar M. en haar broer, mijn hoofd had ik er niet meer bij want er zou iets gaan gebeuren.
Maar wat moest ik doen? Als ik ter plekke naar hun toe zou gaan kon dit weleens te intimiderend voor hun zijn. Ze wisten dat ik niet alleen was, mijn directe benadering zou daarom weleens opgevat kunnen worden als een weddenschap met M. en haar broer. Ik liet het stel maar even voor wat het was.
Vijftien minuten later stonden de lekkerbekjes op om de rekening voor hun broodjes te betalen. Ondertussen hield ik het stel in de gaten en beoordeelde ik hun verschijning nog eens goed. Godverdomme, dat was niet mis! De zusjes liepen rustig de zaak uit, de knapste voorop. Nu moest ik iets doen.
'Wacht ff, ik ben er zo weer,´ fluisterde ik tegen de broer en zus uut Kampen. Met een knoop zenuwen in mijn maag stond ik op en liep de zusjes achterna die net de zaak uitliepen.
Buiten op straat liep ik met een klein boogje om hun heen. Op twee meter afstand hield ik de zusjes staande door mijn hand omhoog te steken als een gemotiveerd en vers verkeersagentje. De twee stonden stil en wachtte af op wat komen zou.
'Wacht even…. Tja, ik zag jullie zitten in die broodjeszaak,´ Ik pauzeerde even totdat de zusjes bij zinnen waren gekomen en ik hun volledige aandacht had.
'En ja, eigenlijk…. lijk jij me wel leuk,´ zei ik met een rustige opgewekte stem terwijl ik de knapste van de twee zelfverzekerd aankeek.
Deze zin kwam als een kernbom, Nagasaki en Hiroshima gingen vlak door mijn directheid en houding.
Ik ging verder: 'Ja, weet je…. Ik kon wel blijven zitten… maar dan weet ik zeker dat er niets gebeurd. Dus ik dacht….ik haal jullie gewoon even in.´
Ik bracht mijn verhaal goed, dit voelde ik. De zusjes werden verlegen van mijn direchtheid, vooral het meisje waar ik in geinteresseerd was. Aan hun gezichten was af te lezen dat zij waarschijnlijk nog nooit eerder een man waren tegengekomen die zo direct was. Zonder drank of drugs en gewoon op straat. Ik was bang maar tegelijk ook zelfverzekerd omdat ik iets deed wat elke man hoort te doen.
Bewust van mijn lichaamshouding bleef ik hun aankijken en hield mezelf staande. Hier moesten zij het mee doen, dit ben ik.
'Wauw,´ zei de knapste zus. Ze begonnen te giechelen en keken elkaar verwonderd aan. Het werd goed opgevat.
'Wil je een keer iets met mij drinken?´ vroeg ik verlegen. Deze verlegenheid was niet gespeeld, ik voelde me opeens kwetsbaar.
Een kleine pauze. Ze twijfelde en keek naar haar zus.
'Ik sta hier, dit is jouw kans. Straks ga ik weer naar binnen en dan komen we elkaar misschien nooit meer tegen,´ zei ik omdat de pauze mij te lang duurde. Mijn broodje filet american wachtte immers nog op mij.
In dit moment voelde ik me weer zeker omdat duidelijk aan hun lichaamstaal te zien was dat mijn bedoeling sowieso werd gewaardeerd.
'Weet je…. Ik heb een vriendje,´ zei het meisje met halflang donker haar. Wat bracht zij dit lief.
'Maar echt, zo moedig dat je dit hebt gedurft. Ik voel me vereerd,´
Ik liep de trap weer omhoog en liep de zaak weer binnen. Met een afwijzing die mij toch een goed gevoel gaf. Vlak voordat ik naar binnen liep keek ik naar rechts, de twee zusjes achterna. Hun manier van lopen, hun manier van bewegen. Ze voelden zich anders. Goed. Net als ik.
HotDoc
Geen opmerkingen:
Een reactie posten